Het EK voetbal in Duitsland is al even voorbij, maar toch wil ik er nog graag iets over zeggen. Niet als mosterd na de maaltijd, maar juist als een sterk aperitief aan het begin van dit nieuwe seizoen, of als een dubbele espresso zoals u wilt, teneinde de heren voetballers en trainers aan het begin van dit voetbaljaar een beetje wakker te schudden. En hen eraan te herinneren waarom ze nu eigenlijk voetbal spelen. En voor wie. Soms lijken zij dat namelijk even vergeten.
Neem de Franse bondscoach Didier Deschamps. Die verzuchtte tijdens het afgelopen EK dat de mensen die Frankrijk in dat toernooi saai vonden spelen, dan maar wat anders hadden moeten gaan kijken.
Ik weet niet hoe het met u is, maar ik vind dat dus gek. En in mijn ogen, of beter gezegd in mijn neus riekt het zelfs naar minachting. Minachting ten opzichte van miljoenen voetbalfans in Frankrijk, en van nog meer miljoenen voetballiefhebbers over de hele wereld. Dat zeg ik met alle respect voor meneer (pardon: monsieur) Deschamps, die als speler en als coach talloze prijzen heeft gewonnen, waaronder de WK’s van 1998 en 2018. Dat is ontegenzeggelijk een grote prestatie die ook uitermate relevant is, want natuurlijk gaat het in voetbal om winnen. Maar het gaat ook om de manier waarop. Toch?